سوالی که پرسیدم به نظر سوال بسیار سختی به نظر می رسد ولی پاسخ به این سوال هر چه که باشد چه مشکلی از مشکلات ما را حل می کند؟ پاسخ اینست که جواب این سوال هیچ مشکلی را حل نمی کند چه اول مرغ باشد بعدا تخم مرغ بوجود آمده باشد و چه اول تخم مرغ باشد بعدا مرغ بوجود آمده باشد هیچ تفاوتی نمی کند. اما از بیان این مطلب چه منظوری داشتم؛منظور اینست که امروزه با بالا رفتن نرخ ارز بلافاصله و در یک چشم بهم زدنی همه فعالان اقتصادی دست به کار شده و نرخ ها را تا جایی که مصرف کننده بی پناه جا داشته باشد افزایش می دهند. ولی با پایین آمدن نرخ ارز همه فعالان و کاسبان در برابر کاهش قیمت مقاومت می کنند و می گویند که ما جنسمان را گران خریده ایم در حالی که در افزایش قیمت این مورد را لحاظ نمی کنند.امروز نرخ گوجه فرنگی در بازار زیر هزار تومان است ولی مصرف کننده باید رب گوجه فرنگی راکیلویی ۱۵۰۰۰ هزار تومان بخرد.این فقط یک مثال کوچک و ملموس بود از این مثال ها بیشمار میتوان زد
حال بایستی بررسی کرد مشکل از کجاست که خریدار نهایی بایستی محصول را به چند برابر قیمت واقعی بخرد؟
چرخه توزیع مشکل دارد یا .
بالاخره دلیل این امر هر چیز هست بایستی اصلاح شود تا به مصرف کننده نهایی اجحاف نشود
برای مثال یک شرکت تولید باطری اخیرا اقدام به فروش مستقیم واینترنتی منصولات خود کرده که اقدام بسیار خوبی است و بایستی این خدمات در کشور بیشتر شود.
امروزه یکی ازمهم ترین دغدغه های اغلب کشورهای جهان کاهش تلفات تصادفات جاده ای و سوانح ترافیکی می باشد.تصادفات نتیجه طبیعی حرکت وسایل نقلیه در راه ها می باشد. حتی اگر پیاده رو ها را نیز در نظر بگیریم انسان ها نیز در حین رفت و آمد با یکدیگر برخورد می کنند ولی بدلیل اینکه سرعت انسانها در هنگام حرکت پایین است اغلب مواقع اتفاق خاصی نمی افتد و قضیه احتمالا با یک عذر خواهی حل می گردد ولی زمانی که تصادف میان دو یا چند وسیله اتفاق می افتد اولا با توجه به سرعت و شدت برخورد میان آنها وقوع خسارت احتمالی بسیار زیاد است و در صورتی که شدت برخورد و نوع برخورد متفاوت باشد صدمات جانی به سرنشینان نیز محتمل است.حال بایستی دنبال این موضوع باشیم که چه سازمانی را باید در تصادفات و یا تلفات جاده ای مسئول دانست؟؟؟؟
واقعیت اینست که تصادفات یه مسئله تک بعدی و یا تک وجهی نیست و از راننده وسیله نقلیه و خود وسیله نقلیه و بستر حرکت وسیله نقلیه و شرایط محیطی و آب و هوا را به عنوان چهار ضلع عوامل وقوع تصادفات ذکر می کنند.
در کشور ما سازمانهای زیادی درگیر در مسئله ترافیک و تصادفات می باشند،از آنجایی که موفقیت همیشه مدعی دارد و شکست معمولا بی پدر و مادر است اگر موفقیتی در زمینه بهبود وضعیت ترافیک و کاهش تلفات ایجاد گردد سازمانهایی زیادی این موفقیت را ناشی از زحمات و تلاشهای خود می دانند ولی در صورتی که ناکامی در این زمینه حاصل گردد هر یک تقصیر را بر عهده ی دیگری می اندازد.
برای روشن شدن مطلب مثالی را ذکر می کنیم خانواده ای جهت شرکت در مراسم فاتحه خوانی از تهران راهی شهرستان می گردند و در طی دو سه روز مراسم فاتحه و عزاداری راننده فرصا خوابیدن و استراحت را پیدا نمی کند و در مسیر برگشت با خواب آلودگی خود و خارج شدن از جاده باعث تلف شدن خود و دیگران می گردد در اینجا مسئولیت با کیست؟؟؟؟
بیایید کمی واقع بین باشیم پیشرفت یک کشور باید در تمامی شاخص ها همزمان با هم صورت گیرد و در صورتی که در یک مسئله خاص پیشرفت و موفقیتی حاصل گردد و در دیگر شاخص ها رشد نکنیم این موفقیت ها زود گذر و برگشت پذیر است پس بایستی سعی کنیم همزمان چندین مسئله را با یگدیگر دنبال کنیم تا شاهد بهبود وضعیت ترافیک و کاهش تلفات باشیم اولا خیابان ها و جاده های ما بایستی به سمت ارتقا و افزایش ایمنی حرکت کند و این خود مسئله ای قابل بحث و وسیع و هزینه بر است.
ثانیا بایستی قواعد سخت گیرانه تری برای تولید خودرو در نظر گرفت و به صورت مداوم ایمنی خودروها را افزایش داد و این خود شامل موارد متعددی است.
ثالثا قواعد سخت گیرانه تری را برای رانندگان و آموزش رانندگی در نظر گرفت
و .
با عرض سلام خدمت دوستان گرامی
کانال تلگرامی روزهای زندگی با انتشار پست های آموزنده و گلچین شده در فضای مجازی سعی می نماید تا اطلاعات انسان از زندگی و چگونگی بهتر زیستن را با ما در میان بگذارد.
www.t.me/pand_mand
Pand_mand@
این هم آیدی کانال برای کسانی که تمایل دارند عضو کانال تلگرامی ما باشند.
با تشکر گروه کارشناسان ترافیک
در همه ی کشورها مردم در قبال استفاده از امکانات آزادراهی مبالغی را به عنوان عوارض پرداخت می کنند و این موضوع نیز از گذشته نا کنون در کشور به صورت سنتی و توسط مامورین اخذ می گردید و البته در برخی مسیرها به صورت الکترونیکی بوده است در اواخر اسفند ماه سال ۹۷ وزارت راه و شهرسازی تصمیم گرفت تا در چند مسیر آزادراهی عوارض به صورت نقدی و دستی را حذف و اخذ عوارض را کاملا به صورت الکترونیکی انجام دهد حال توجه به چند نکته در این خصوص لازم و ضروری می باشد:
۱-قبل از الکترونیکی شدن عوارض هیچ گونه اطلاع رسانی مناسبی برای مردم صورت نگرفت
۲-مردم نمی دانستند که عوارض را به چه صورت پرواخت نمایند و از این که به علت عدم پرداخت عوارض توسط پلیس جریمه شوند واهمه داشتند.
۳-با توجه به این که عوارض بسیار زیادی از مردم در این آزادراهها از مردم اخذ می گردد امکانات خاصی برای رفاه حال مردم وجود ندارد و تمامی خدمات بین راهی به چند برابر قیمت واقعی به مردم عرضه می گردد.
۴-چاله های فضایی در محدوده آزادراه زنجان قزوین وجود دارد که بیشتر از این که شبیه به آزاد راه باشد شبیه پستی و بلندی های آفرود می باشد.
واقعا جای تاسف دارد که با وجود این همه منابع که از طریق عوارض در اختیار وزرات راه قرار می گیرد ولی آزادراههای ما هیچ گونه شباهتی به آزاد راه ندارند.
بر اساس ماده (۴)قانون ایمنی راهها و راه آهن ورود و تردد عابرین پیاده و انواع وسایل نقلیه غیر مجاز و ورود وعبور دادن احشام در آزاد راهها ممنوع می باشد و در صورت تصادف مرتکب به عنوان مقصر مشخص و به مراجع قضایی معرفی می گردد.
حال با توجه به این که وسایل نقلیه غیر مجاز شامل انواع موتور سیکلت ها و انواع تراکتور و وسایل نقلیه کشاورزی و راهسازی را شامل می شود،بایستی اولاً به این نکته اشاره کنیم که برای محورهای آزاد راهی شانه آسفالته به عرض حداقل ۳متر در قانون ذکر گردیده است تا برای توقف اضطراری وسایل نقلیه اختصاص یابد حال آنکه بر اساس شواهد وسوابق موجود این لاین اضطراری به عرض حداقل ۳متر در بعضی از قسمتهای آزادراهی رعایت نشده است.ثانیاًدر قانون ایمنی راه و راه آهن به صراحت ذکر شده است که محورهای آزادراهی بایستی از هر دو طرف محصور باشد به گونه ای که امکان ورود و تردد عابرین پیاده و احشام و سایر موجودات به داخل محدوده آزاد راه فراهم نباشد در حالی که با مشاهده میدانی هیچ گونه حفاظ فیزیکی در حال حاضر در آنها مشاهده نمی شود البته در گذشته دارای حفاظ بوده که به مرور از بین رفته است.ثالثاً با وجود ممنوعیت تردد انواع وسایل نقلیه سنگین غیر مجاز باز هم شاهد تردد غیر مجاز تعدادی از آنها در سطح محورهای آزادراهی و تصادفات ناگوار و حوادث دلخراشی را به واسطه تردد در این محورها رقم می زنند که اغلب آنها نیز متعلق به ادارات راه و شهرسازی می باشند که ناچار به تردد در راهها جهت پاکسازی و بهسازی راه هستند.اگر این گونه وسایل نقلیه نکات ایمنی را به صورت کامل رعایت نمایند و با استفاده از اسکورت مخصوص وسایر علائم هشدار دهنده در این گونه محورها تردد کنند شاهد کاهش وقوع حوادث ناگوار و دلخراش خواهیم بود.
نکات قابل تامل:
۱-با توجه به هزینه های دریافتی از مردم تحت عنوان عوارض آزاد راه اغلب محورهای آزاد راهی ایران ایمنی کافی و کیفیت مناسب ولازم برای تردد را ندارند و مبالغ دریافتی یا به ترمیم و بهسازی اختصاص پیدا نمی کند یا بسیار ناچیز و کم می باشد و نیازهای ایمنی و کیفیت تردد را تامین نمی کند.
۲-وقتی مردم برای استفاده از یک راه هزینه پرداخت می کنند انتظار به حق و شایسته اینست که خدمات مناسب را نیز دریافت کنند.خدماتی از قبیل ایجاد مراکز خدماتی رفاهی مناسب و با قیمت های معقول در فاصل مناسب جهت استراحت مسافرین و صرف غذا و انجام فرایض دینی و.که یا بسیار کم است یا در فاصل مناسب تعبیه نشده است.وقتی بخش خصوصی وارد عمل می شود در جایی سرمایه گذاری می کند که برایش سودآوری داشته باشد و این حق طبیعی آنهاست ولی رعایت حق و حقوق مردم نیز لازم است و بایستی بر قیمت خدمات و کالاهایی این گونه مراکز نیز نظارت گردد تا سودهای نامشروع کسب نکنند و دچار زیاده خواهی نشوند.
۳-شانه های راه که برای توقف وسایل نقلیه احداث می گردند وامروزه به عنوان شانه سازی معروف شده اند به صورت استاندارد انجام نمی شود به گونه که پس از وقوع یک باران تبدیل به یک باتلاق می گردند و دیگر قابلیت استفاده را ندارند درست است که زحمات بسیاری برای برای احداث آنها انجام می شود ولی اگر با اسفالت کردن و یا شن پاشی از لجن زار و باتلاق آنها جلوگیری شود بسیار بهتر خواهد بود
۴-اگر یک وسیله نقلیه سنگین در این گونه محورها واژگون گردد باستی صاحب آن وسیله با هزینه شخصی وبسیار سنگین اقدام به آوردن جرثقیل سنگین نموده تا محور بازگشایی گردد این در حالی است که اگر راننده وسیله مجروح یا فوت شود معضل بزرگی پیدا می گردد و جرثقیل ها نیز از آنجایی که متعلق به بخش خصوصی می باشند اغلب دیر در صحنه تصادف حاضر می گردند بخصوص در ساعات پایانی شب که مشکل بزرگی برای ایمنی تردد وسایل نقلیه فراهم می کند.بهتر است ادارات راه خود دارای جرثقیل بوده و به پاکسازی و بازگشایی محورها اقدام نمایند تا مردم و مسافرین دچار مشکل نشوند.
برخلاف آنچه که مردم فکر می کنند پلیس باسرعت رفتن مردم و کاربران ترافیک مخالف نیست بلکه همیشه سعی می نماید که با روان سازی ترافیک سطح قابل قبولی از سرعت را برای استفاده کنندگان راه فراهم نماید.
بنابر می توان گفت که پلیس با سرعت های غیر معمول و غیر مجاز که اصولاً بالاتر از سرعت طراحی مسیر می باشد مخالف بوده و پس از تنظیم قانون و آیین نامه و با هماهنگی وزارت راه و شهرداریها آن را محدود می نماید.بالاترین سرعتی را که می توان بر اساس قانون در یک مسیر حرکت نمود که میزان آن در آیین نامه راهنمایی و رانندگی آمده است و بوسیله تابلو در معرض دید همگان قرار می گیرد را سرعت مجاز معبر یا راه می گویند.
بالاترین سرعت مجاز در ایران مربوط به محورهای آزادراهی می باشد که معمولا ۱۲۰کیلومتر در سرعت می باشد.در مواقعی که در یک آزاد راه تابلویی کمتر از ۱۲۰کیلومتر نصب شده است(بنا به دلایل گوناگون)آن تابلو بایستی ملاک عمل قرار گیرد.و اعمال قانون پلیس بر اساس تابلوهای نصب شده صورت می گیرد.
سرعت به تنهایی علت به وجود آمده تصادف نیست بلکه علت زمینه ساز و همچنین در بعضی مواقع تشدید کننده شدت تصادف می باشد،خیلی از ما به غلط فکر میکنیم که سرعت غیر مجاز علت تامه و بوجود آورنده تصادف است البته در بعضی از موارد مانند جاده های برفی و لغزنده و سر پیچ ها و جاده ای باریک و سرازیری ها می تواند علت تامه تصادف باشد ولیکن اکثر مواقع سرعت غیر مجاز باعث افزایش خطر یا ریسک تصادف می گردد. مثلاً وقتی شما با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کنید فاصله طولی که با راننده جلویی بایستی رعایت کنید بیشتر از وقتی است که با سرعت ۱۲۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می کنید که البته این فاصله به مواردی چون قدرت و شتاب کاهشی ترمز وسیله نقلیه و قدرت عکس العمل راننده با توجه به سن و جنسیت و وضعیت جسمانی راننده بایستی کم و زیاد گردد؛حداقل فاصله طولی که در جاده هایی خشک باعث رعایت شود قاعده دو ثانیه می باشد.
در سر سه راهه ها یا چهار راه ها که رعایت حق تقدم از جانب یکی از طرفین بر اساس قانون اامی است لیکن طرف دیگر نیز بایستی سرعت مجاز و مطمئنه را را رعایت نماید.
پس نتیجه می گیریم که رانندگی با سرعت بالا علاوه بر این که تخلف محسوب می شود از نظر روانی نیز فشار واسترس فراوانی را نیز به راننده وارد می نماید که اگر یک ضرب و تقسیم ساده ریاضی انجام دهیم زمانی را که در اثر سرعت غیر مجاز ذخیره می نماییم ارزش این همه فشار را ندارد.
خوابیدن یکی از کارهایی است که معمولاً همه انسانها به طور غریزی مجبور هستند انجام دهند تا بدن انسان مجدداً برای فعالیتهای روزمره آماده شود و انرژی وشادابی لازم را به دست آورد.
محققین و دانشمندانی که در زمینه خواب فعالیت می کنند معتقدند که برای یک انسان بالغ چیزی در حدود هفت تا نه ساعت خواب در شبانه روز برای تازه شدن بدن و سرحالی انسان کفایت می کند ولی عده ای با توجه به سن و مصرف داروهای مختلف و وضعیت جسمانی و. ممکن است کمتر از این مقدار یا بیش از آن در شبانه روز نیاز به خواب داشته باشند.
خوابیدن نه تنها در حالت عادی جرم نیست و مجازات ندارد بلکه در دین نیز توصیه های زیادی برای خوابیدن و غیره وجود دارد.از جمله جاهایی که شاید خوابیدن جرم تلقی گردد برای سرباز در حین انجام وظیفه و پست نگهبانی است که در قانون جرایم و مجازات نیروهای مسلح آمده است.ولی خوابیدن در حین رانندگی ممکن است مجازات بسیار سنگین تری از مجازات خوابیدن در سر پست برای سرباز داشته باشد و آن با از دست دادن جان شیرین خود و دیگران ممکن است مجازات شود.
بیایید یک لحظه نزد خودمان بیاندیشیم آیا واقعاً سزا و جزای یک لحظه چرت زدن به راستی از دست دادن جان شیرین و مرگ است؟؟؟؟!!!!!
شاید پاسخ ما منفی باشد ولی همین یک لحظه غفلت و خواب آلودگی روزانه در کشور ما چندین نفر را راهی قبرستان و آرامگاه ابدی می نماید،افرادی که آرزوهای فروانی برای خود داشته و هنوز آماده سفر آخرت نبودند و برایشان زود بوده که بمیرند و به مرگ طبیعی نمرده اند.یک لحظه در ذهن خود مجسم کنید که پدر یک خانواده یا فرزند جوان یک خانواده در اثر رانندگی دچار مرگ شود چه آینده و سرنوشتی برای آن خانواده رقم خواهد خورد؛تمام معادلات بهم می ریزد و برای مثال خانواده ای که منظر دامادی فرزند جوان خود بوده حالا بایستی با حسرت دامادی دیگران را نظاره گر باشد و جیگر گوشه خویش را در زیر خروارها خاک مدفون نماید.چرا از دیگران درس عبرت نمی گیریم؟؟؟!!!
آیا لازم است خدای نکرده اتفاق بدی برایمان بیافتد و خودمان درس عبرت دیگران شویم؟؟؟من خودم از این که نصیحت شویم خیلی خوشم نمی آید ولی خواهش می کنم کسی که این مطلب را می خواند در میان خانواده و دوستان مطرح نموده تا همگی هوشیار تر شویم.با توجه به نزدیکی به ایام نوروز و مسافرتهای نوروزی این حساسیت بیشتر نیز خواهد بود.
هیچ سفری وجود ندارد و هیچ مقصدی نیست که ارزش از دست دادن جان را داشته باشد پس نگران دیر رسیدن نباشیم چون هیچ اتفاقی نمی افتد،کسی منتظر ماست و یا غذا سرد خواهد شد اشکالی ندارد!!!غذا را می شود گرم کرد دوباره و صدها راه حل دیگر.
خداوند کریم یک بار به من نوعی حق حیات داده نه بیشتر به این فکر کنیم!!!!!
با عرض سلام و تشکر به همه ی همراهان گرامی که در طول این مدت به بنده لطف بسیاری داشته و با ارسال نظراتشان ما را راهنمایی و هدایت می کنند.
مطلبی که در این پست قصد داریم به آن بپردازیم اینست که تخلفات رانندگی همانگونه که از اسمش بر میاد تخلف محسوب می شود و جرم نیست .در تعریف جرم آمده است که هر فعل یا ترک فعلی که به موجب قانون مستوجب مجازات باشد را جرم می گویند ولی در رانندگی بیشتر با تخلف روبرو هستیم تا جرم؛بعضی از اعمالی که در رانندگی انجام می شود به موجب قانون جرم محسوب می شود و در قانون مجازات اسلامی در مواد ۷۱۴تا ۷۲۵ به آنها اشاره شده است از جمله استفاده از پلاک تقلبی و یا مخدوش کردن پلاک انتظامی خودرو و یا رانندگی بدون گواهینامه مجاز در سایر موارد از جمله سرعت غیر مجاز و سبقت غیر مجاز و عدم استفاده از کمربند ایمنی و به موجب آیین نامه راهنمایی و رانندگی تخلف محسوب می شود و پلیس راهور ماموریت دارد که با مشاهده اینگونه تخلفات بلافاصله خودرو متخلف را متوقف و در محل تخلف بر اساس جدول اخذ جرایم رانندگی وی را اعمال قانون نماید.
هر تخلف رانندگی که صورت می گیرد علل و انگیزه مخصوص به خود را دارد مثل اگر از متخلفین از سرعت مجاز سوالشود که چرا مرتکب تخلف مذکور شده اید دلایل گوناگون متنوع و بعضا جالب و خنده داری را مطرح می کنند که معمولا مامورین راهنمایی و رانندگی همه این دلایل را حفظ شده اند و توجه چندانی به آن ندارند.
یکی از دلایل افراد برای سرعت بیش از حد مجاز شرکت در فاتحه و تدفین و ختم بستگان و آشنایان می باشد.که به نظر بنده و بسیاری دیگر دلیل خوبی برای سرعت غیر مجاز رفتن نیست زیرا با این کار جان خود و چندین نفر دیگر را به مخاطره می اندازد که در مجلس فاتحه کسی که فوت نموده است شرکت کند البته شرکت در این گونه مراسم و تسلیت گفتن و همراهی خانواده معزی ثواب بسیاری دارد ضمن این که یاد مرگ باعث می شود که انسان در شیوه ی زندگی خود نیز تجدید نظر نماید ولی در بسیاری موارد مشاهده شده است که چندین نفر در یک خودرو جان خود را به دلیل شرکت در مراسم فاتحه از دست داده اند و این اتفاق یا در اثر تخلفی مانند سرعت غیر مجاز بوده است بدلیل عجله زیاد برای رسیدن به مراسم یا در مسیر برگشت بدلیل خستگی و خواب آلودگی و غیره
لطفا اگردر این زمینه و موارد مشابه اطلاعاتی دارید به جهت کمک به بهبود فرهنگ ترافیک با مان در میان بگذارید.
با تشکر_گروه کارشناسان ترافیک
رانندگی یکی از اموری است که امروزه اغلب انسان ها ناگزیر به انجام آن هستند و از آن گریزی نیست مگر این که وضعیت مالی خوبی داشته باشید و یک راننده ی شخصی برای خود استخدام کنید.استخدام راننده برای همگان امکان پذیر نیست و بسیاری از افراد برای حمل و نقل وجابجایی ناگزیر به انجام عمل رانندگی هستند.کسی که سوار بر خودرو شده و وارد جریان ترافیک می گردد به صورت بالقوه در معرض بسیاری از خطرات و حوادث قرار دارد.به لحاظ بالا بودن سرعت خودروها در جاده ها در صورتی که خودرویی دچار حادثه شود قطعاً میزان خسارات مالی و جانی وارده بسیار بیشتر از تصادفات درون شهری می باشد زیرا در داخل شهرها اغلب تصادفات به غیر از تصادفات خودرو با عابر خسارتی می باشد البته بزرگراههای درون شهری در مورد از قانون تصادفات برون شهری از لحاظ میزان خسارات و صدمات تبعیت می کند.
در زمانی که هوا صاف و سطح جاده خشک باشد کنترل وسیله نقلیه و به طور کلی رانندگی در چنین شرایطی بسیار آسانتر از زمانی است که سطح جاده به علت ریزش برف و باران لغزنده می باشد.
تجربیات شخصی و مطالعات میدانی نشان میدهد که اغلب رانندگان به ریزش برف و رعایت سرعت مطمئنه در جاده برفی اهمیت بیشتری قائل هستند ولی هنگام ریزش باران به رعایت سرعت مطمئنه و کاهش سرعت از حد سرعت مجاز معبر اهمیت زیادی قائل نیستند و معمولا این مورد را رعایت نمی کنند.اما در هنگام ریزش باران و لغزندگی جاده چه اتفاقی می افتد که باعث سخت تر شدن کنترل خودرو در جاده ها می گردد.
یکی از این موارد کاهش اصطکاک و مقاومت لغزشی میان لاستیک خودر و سطح آسفالت می باشد. که بر اساس مطالعات علمی مقاومت لغزشی کاهش زیادی می یابد.مورد دوم هم پدیده آب پیمایی و یا همان هیدرو پلنینگ می باشد که در این گونه مواقع خودرو بر روی لایه نازکی آب حرکت نموده و در واقع پس از ترمز گیری خودرو دچار سرخوردگی می شود. در هنگام بارندگی و لغزنده بودن سطح جاده تا زمانی که به هر دلیلی خودرویی مجبور به استفاده از ترمز نگردد شاید اتفاق خاصی رخ ندهد (در مسیرهای مستقیم)ولی داستان زمانی غم‌انگیز می شود که خودرویی به هر دلیلی بخواهد که از ترمز برای کاهش سرعت خود استفاده نماید در این صورت رعایت فاصله طولی معنای بیشتری پیدا می کند.
رانندگی در شرایط نامساعد جوی علاوه بر این که مهارت خاصی را در رانندگی طلب می کند شرایط دیگری را نیز باید یک راننده داشته باشد که از جمله میتوان به صبر بیشتر و عجله کمتر در رانندگی اشاره کرد.
کسانی که تجربیاتی در رانندگی در شرایط نامساعد داشته اند لطفا این تجربه را با نوشتن نظرات خود با دیگران به اشتراک بگذارند تا شاید کمکی باشدبه رانندگی بهتر و ایمن تر.
با تشکر_گروه کارشناسان ترافیک
بسمه تعالی
اولا عرض سلام و ادب دارم خدمت همه ی همراهان گرامی ثانیاً آغاز سال نو و فرا رسیدن بهار طبیعت رو خدمت همه عزیزان تبریک عرض می کنم و آرزوی عافیت و سلامت برای همه ی عزیزان از درگاه خدواند منان در سال جدید را دارم.
همانگونه که همگی ما در این روزها بیشتر از گذشته در جریان ویروس کرونا یا همان کووید ۱۹قرار گرفته ایم تا لحظه نگارش این مطلب داروی خاص و ویژه این بیماری کشف نشده است و تنها درمان های عمومی در برابر ویروس ها برای این بیماری نیز قابل انجام است.به نظر بنده ذکر چند مطلب در خصوص این بیماری و عکس العمل ما در برابر آن ضروری است.
۱-بیماری کرونا چه بخواهیم و چه نخواهیم در کشور ما اپیدمی و همه گیر شده است و هر لحظه به ما نزدیک و نزدیکتر می شود این بیماری آنقدر ناشناخته است که هنوز نمی توانند با قطعیت بگویند که از چه راهی انتقال پیدا می کند و از چه راهی انتقال پیدا نمی کند وقتی انسان در برابر موضوعی اطلاع کافی نداشته باشد طبیعتا هر اقدام وی اقدامی کور خواهد بود مثل راه رفتن فردی در یک اتاق تاریک است.پس اولا باید از این بیماری نترسیم و استرس را کنار بگذاریم ثانیاًبه اشخاصی که دچار این بیماری می شوند به چشم جنایتکار جنگی نگاه نشود چون او نیز خودش قربانی این بیماری شده است و ممکن است هر کدام از ما دچار وضعیتی مشابه شویم.ثالثاًوقتی که مجبور هستیم در این شرایط به زندگی ادامه دهیم و مروادت اجتماعی ادامه دارد نکات بهداشتی را تاحد ممکن رعایت کنیم تا نه از دیگران بگیریم و نه اگر خودمان ناقل هستیم انتقال دهیم.
۲-در شرایطی که گفته شده از مسافرت ها و ترددهای غیر ضرور خودداری کنیم واقعا این مورد و دستور را رعایت کنیم چون اگر منفعتی داشته باشد که دارد منفعتش به همه می رسد.
۳-کشور ما در شرایط تحریم قرار دارد و این درست است که ما از نظر امکانات زیر ساختی واقعاً ضعیف هستیم و نباید مدیران ما با خودشان تعارف داشته باشند واقعیت ها را بپذیریم و خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه نکنیم و رعایت کردن ما باید بیشتر باشد تا کمبود امکانات ما را جبران کند.از طرفی مسولین نیز یک بار برای همیشه بروند یه مطالعه ای در خصوص بحران و مدیریت بحران انجام بدهند تا همیشه مثل دانش آموزی که شب امتحانی است نباشیم و از بحران ها جلوتر باشیم.
۴-خواهش میکنم از همگی که در این شرایط بیشتر از گذشته هوای اطرافیان و افراد مستضعف را داشته باشیم باور داشته باشیم که پولدار همیشه پولدار نمی ماند و فقیر هم برای همیشه فقیر؛چرا باید عده ای از سیری خوابشان نبرد و عده ای از گرسنگی!!!!!!!!!
سخن زیاد است و بیش از این در این مقال نمی گنجد
سخن آخر:قدر دارایی هایمان را بیش از قبل بدانیم:امنیت؛پدر و مادر؛خانواده؛فرزند؛سلامتی و تندرستی
کمی بیشتر بیاندیشیم.
درباره این سایت